หนังสือเล่มนี้เป็นการเขียนเล่าประวัติการต่อสู้ของผู้เขียน ตั่งแต่ลืมตาดูโลกเกิดในครอบครัวยากจน เป็นลูกของคนใบ้โดยอาศัยอยู่กับยายตั้งแต่เด็ก ประสบการณ์ที่ผู้เขียนได้พบกับตนเองตั้งแต่จำความได้ จนถึงวันที่เขียนหนังสือประมาณสามสิบหกปี โดยในแต่ละบทผู้เขียนได้แทรกคติสอนใจให้ผู้อ่าน ไว้อย่างน่าคิดชวนติดตาม เช่น ในความคิดของผู้เขียนตอนหนึ่งได้บอกว่า ความสำเร็จของคน ตามความหมายของผู้เขียนก็คือ คนเราจะทำงานอะไรก็ได้ที่ตั้งอยู่บนความถูกต้องชอบธรรมของสังคม และทุกคนที่เกิดมาไม่ว่ายากดีมีจน หรือจะมีร่างกายที่พิการก็ตาม ย่อมมีคุณค่าของความเป็นมนุษย์ หรือที่เรียกกันว่า ศักดิ์ศรีแห่งความเป็นมนุษย์นั่นเอง
ชื่อเรื่อง: กว่าจะได้นั่งบัลลังก์ศาล
ผู้แต่ง: ณัฐปกรณ์ พิชญปัญญาธรรม
สถานที่: ชั้น 3 อาคาร 1
สารบัญ
- ๑ ไม่ได้ตั้งใจ หน้า ๑๓
- ๒ อยู่กับยาย หน้า ๒๓
- ๓ เพื่งรู้ชื่อ หน้า ๓๙
- ๔ ถ้าได้เป็นตำรวจก็ดี หน้า ๔๙
- ๕ เพื่อนยิ่งกว่าเพื่อน หน้า ๕๙
- ๖ ช่างซ่อมรถ หน้า ๖๙
- ๗ เรียนภาคค่ำ หน้า ๘๓
- ๘ สู่เมืองกรุง หน้า ๙๗
- ๙ ปฏิบัติธรรม หน้า ๑๐๙
- ๑๐ พ่อค้าน้ำเต้าหู้ หน้า ๑๒๑
- ๑๑ เรียนรามฯ หน้า ๑๒๙
- ๑๒ หลังคาส้วมคอมโดมิเนียม หน้า ๑๓๙
- ๑๓ เรียนเนติบัณฑิต หน้า ๑๕๓
- ๑๔ จากนกน้อย.. สู่บ้านนกขมิ้น หน้า ๑๖๑
- ๑๕ การตัดสินใจครั้งสำคัญ หน้า ๑๗๕
- ๑๖ แม่หูได้ยิน หน้า ๑๙๑
- ๑๗ เชื่อว่าจะได้เป็นผู้พิพากษา หน้า ๒๐๑
