ชาเป็นเครื่องดื่มที่ได้จากใบอ่อนของต้นชา พืชในตระกูล Camellia sinensis เครื่องมือในการเก็บชาที่ดีที่สุดคือมือของมนุษย์ ชาเป็นคำจีนที่ปรากฏอยู่ในภาษาไทยตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยา น่าจะเพี้ยนมาจากคำว่า “ฉา” พ่อค้าจีนที่เข้ามาค้าขายคงจะนำมาเผยแพร่ น้ำชายุคนั้นถือเป็นของดีนำมาใช้รับรองแขก นิยมดื่มเฉพาะขุนนาง ผู้มีฐานะ และพระสงฆ์ มีสำนวนไทยคือ “ค่าน้ำร้อนน้ำชา” เข้าใจว่าชาวจีนที่ไปติดต่อกับขุนนางได้ใช้ขึ้นก่อน เมื่อนำเงินไปติดสินบน
