> พระราชประวัติ
> หน้าแรก
|
 |
|
 |
||
| จารึกพ่อขุนรามคำแหง
"ไม่ปลอม" :
จากมุมมองของนักวิทยาศาสตร์
คุณจิราภรณ์ อรัณยะนาค ได้เขียนบทความและให้ทัศนะเกี่ยวกับจารึกพ่อขุนรามคำแหงมหาราชนี้ ไว้ในนิตยสารศิลปวัฒนธรรม ฉบับเดือนกันยายน ปี ๒๕๓๓ ซึ่งขณะนั้นมีนักวิชาการหลายท่านตั้งข้อสังเกตและข้อสงสัยหลายประการ เช่น
คุณจิราภรณ์ เป็นผู้ได้รับมอบหมายให้ดำเนินการศึกษาวิจัยโดยนำเครื่องมือทางวิทยาศาสตร์เข้ามาตรวจสอบ ซึ่งอาจจะให้ข้อมูลบางอย่างที่มีประโยชน์ในอีกแง่มุมหนึ่ง หลังจากที่ได้พิจารณาศิลาจารึกหลักที่ ๑ และศิลาจารึกหลักอื่นๆ อยู่หลายครั้ง พร้อมกับศึกษาประวัติการค้นพบและการเก็บรักษา คุณจิราภรณ์ได้พบลู่ทางในการศึกษาวิจัยในครั้งนี้ โดยตั้งสมมุติฐานว่า
การศึกษาวิจัยในครั้งนี้จึงเป็นการศึกษาเปรียบเทียบจากริ้วรอยที่เกิดจากการสึกกร่อน และองค์ประกอบทางเคมีบนผิดของศิลาจารึกหลักที่ ๑ กับศิลาจารึกหลักอื่นๆ ที่ทำจากหินชนิดเดียวกัน โดยอาศัยทฤษฎีที่ว่า หินที่อยู่กลางแจ้งเป็นเวลานานหลายร้อยปี ย่อมสึกกร่อนมากกว่าหินที่อยู่ในที่ร่ม หรืออยู่กลางแจ้งเพียงชั่วระยะเวลาอันสั้น แต่ถ้าจะให้พิสูจน์ว่า ศิลาจารึกหลักที่ ๑ ทำขึ้นหลังจากศิลาจารึกหลักอื่นๆ ของสุโขทัยเป็นเวลานานเท่าใด คงจะพิสูจน์ไม่ได้ เพราะขณะนี้ยังไม่เครื่องมือวิทยาศาสตร์ชนิดใดที่สามารถช่วยให้ค้นหาคำตอบนี้ได้ เพราะการกำหนดอายุของหินด้วยวิธีทางธรณีวิทยา จะให้คำตอบว่า หินนั้นๆ เกิดขึ้นบนเปลือกโลกนี้กี่ร้อยล้านปีมาแล้ว แต่จะบอกไม่ได้ว่าหินนั้นๆ ถูกสกัดมาใช้งานเมื่อใด
ส่วนประกอบของโบราณสถานสมัยสุโขทัยส่วนใหญ่ก็ทำจากหินฟิลไลท์ เช่น หินปูพื้น ฐานพระฐานศิวลึงค์ เพดานหิน แผ่นศิลา ปิดปากกรุ รอยพระพุทธบาท พระพุทธรูป เทวรูป แท่นหิน ๆลๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งวัดเซตุพน สร้างจากหินฟิลไลท์แทบทั้งหมด ศิลาจารึกและโบราณวัตถุโบราณสถานสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้นส่วนใหญ่ทำจากหินชนวน หินอ่อน หินปูน หินแกรนิต หินดินดาน หินทราย และหินภูเขาไฟ จากจีน ซึ่งมักเรียกว่า "หินอับเฉา" พบมากที่สุด ศิลาจารึกหลักที่ ๑ ทำด้วยหินทรายแป้ง ชนิดเดียวกับ ศิลาจารึกหลักที่ ๔๕ (พบที่วัดมหาธาตุตำบลเมืองเก่า อำเภอเมือง จังหวัดสุโขทัย เมื่อปี พ.ศ. ๒๔๙๙) ศิลาจารึกหลักที่ ๓ หรือเรียกว่า จารึกนครชุม (พบที่วัดพระบรมธาตุ จังหวัดกำแพงเพชร เมื่อปี พ.ศ. ๒๔๒๗) ศิลาจารึกภาษามคธและภาษาไทย ตัวอักษรสมัย พ.ศ.๑๙๑๐ กล่าวถึงชีผ้าขาวเพสสันดร (ได้จากวัดข้าวสาร ตำบลเมืองเก่า อำเภอเมือง จังหวัดสุโขทัย) และ พระแท่นมนังศิลาบาตร แต่เป็นที่น่าเสียดายที่ยังไม่พบศิลาจารึกหรือโบราณวัตถุสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้นที่ทำด้วยหินทรายแป้งชนิดเดียวกับศิลาจารึกหลักที่ ๑ ซึ่งเป็น Calcareous silt-stone หมายถึงทรายแป้งที่มีแร่แคลไซต์ (Calcite) หรือแคลเซียมคาร์บอเนตเป็นเนื้อประสาน ส่วนแร่หลักคือ ควอร์ตซ์ (Quartz) และเฟลด์สปาร์ (Feldspar) |
||
|
|
คัดลอกเนื้อหาส่วนใหญ่ จากนิตยสารศิลปวัฒนธรรม ฉบับเดือนกันยายน ๒๕๓๓ | |
