> พระราชประวัติ 
    .... พ่อกูชื่อศรีอินทราทิตย์  
    .... พระนาม 
    .... ครองราชย์  
 > พระราชบิดาแห่งอักษรไทย
 > พระเกียรติคุณแผ่ไพศาล 
 > ธรรมะในศิลาจารึก 
 > ปกิณกะ 
 > สัตยาธิษฐาน 

 > บรรณานุกรม 
 > คณะผู้จัดทำ 

 > หน้าแรก 

          พ่อกูชื่อศรีอินทราทิตย์ แม่กูชื่อนางเสือง พี่กูชื่อบานเมือง ตูพี่น้องท้องเดียวห้าคน ผู้ชายสาม ผู้หญิงสอง พี่เผือผู้อ้ายตายจากเผือเตียมแต่ยังเล็ก   เมื่อกูขึ้นใหญ่ได้สิบเก้าเข้า ขุนสามชนเจ้าเมืองฉอดมาท่เมืองตาก พ่อกูไปรบขุนสามชนหัวซ้าย ขุนสามชนขับมาหัวขวา ขุนสามชนเกลื่อนเข้า ไพร่ฟ้าหน้าใสพ่อกู หนีญญ่ายพ่ายจะแจ กูบ่หนี กูขี่ช้างเบกพล กูขับเข้าก่อนพ่อกู กูต่อช้างด้วยขุนสามชน ตนกูพุ่งช้างขุนสามชนตัวชื่อมาสเมืองแพ้ ขุนสามชนพ่ายหนี พ่อกูจึงขึ้นชื่อกู ชื่อพระรามคำแหง เพื่อกูพุ่งช้างขุนสามชน

ภาพถอดตัวอักษรบางส่วน จากหลักศิลาจารึกพ่อขุนรามคำแหงมหาราช ด้านที่ ๑

          จากศิลาจารึก ทำให้อนุชนรุ่นหลังได้ทราบพระราชประวัติของพ่อขุนรามคำแหงแต่เพียงคร่าวๆ ไม่ได้บ่งบอกถึงรายละเอียดชัดเจนนัก ว่าทรงพระราชสมภพแต่เมื่อปีพระพุทธศักราชใดแน่ชัด พระองค์ทรงมีพี่น้อง ๕ คน เป็นชาย ๓ คน เป็นหญิง ๒ คน พี่ชายคนโตได้เสียชีวิตไปตั้งแต่ยังเด็ก และพระองค์ทรงเป็นบุตรชายคนสุดท้องของพ่อขุนศรีอินทราทิตย์กับพระนางเสือง 
          มีท่านผู้รู้หลายท่านที่กล่าวถึงเรื่องศิลาจารึกนี้ โดยส่วนใหญ่ได้แบ่งเรื่องราวในศิลาจารึกพ่อขุนรามคำแหงออกเป็น ๓ ตอน

• ตอนที่ ๑ ตั้งแต่บรรทัดที่ ๑ ถึง ๑๘  เป็นเรื่องพ่อขุนรามคำแหงเล่าประวัติของพระองค์ว่าเป็นใคร จนกระทั่งได้เสวยราชสมบัติ โดยใช้คำว่า "กู" เป็นหลัก
  ในส่วนนี้ คาดเดาว่าพ่อขุนรามคำแหงเป็นผู้บันทึกเอง..
• ตอนที่ ๒ ไม่ได้ใช้คำว่า "กู" เลย แต่ใช้คำว่า "พ่อขุนรามคำแหง" ในส่วนนี้จะเล่าถึงเรื่องราวต่างๆ ตลอดจนขนบธรรมเนียม และเหตุการณ์สำคัญที่เกิดขึ้นของเมืองในขณะนั้น
  ในส่วนนี้ ผู้ที่ศึกษาศิลาจารึกได้คาดเดาออกเป็นสองทางว่า
            ๑.มีผู้บันทึกไว้หลังจากสิ้นรัชกาลพ่อขุนรามคำแหง เนื่องจากในตอนที่ ๒ นี้ เริ่มที่ว่า "เมื่อชั่วพ่อขุนรามคำแหง... "
            ๒.พ่อขุนรามคำแหงทรงเป็นผู้รับสั่งให้มีการบันทึกต่อ เพื่อกล่าวถึงเหตุการณ์ในสมัยที่พระองค์กำลังครองราชย์
• ตอนที่ ๓ ตั้งแต่ด้านที่ ๔ บรรทัดที่ ๑๒ ถึงบรรทัดสุดท้าย เป็นส่วนสรรเสริญพระเกียรติคุณพ่อขุนรามคำแหง และอาณาเขตเมืองในครั้งกระโน้น  
  ในส่วนนี้ เข้าใจว่าได้บันทึกโดยคนรุ่นหลัง ซึ่งมีระยะเวลาห่างจากการบันทึกในตอนที่ ๒ แล้วหลายปี

          จากพงศาวดารโยนก พ่อขุนรามคำแหงมหาราช เป็นพระสหายสนิทกับพญางำเมือง เจ้าเมืองพระเยา และพญาเม็งราย เจ้าเมืองเชียงใหม่  จึงมีผู้สันนิษฐานว่าน่าจะมีพระชนมายุรุ่นราวคราวเดียวกัน   
          ตามพงศาวดารและจดหมายเหตุเมืองเหนือกล่าวว่า 
                    พญางำเมืองสมภพเมื่อปีจอ จุลศักราช ๖๐๐ (ปีพระพุทธศักราช ๑๗๘๑)  
                    ส่วนพญาเม็งรายสมภพเมื่อปีกุน จุลศักราช ๖๐๑ (ปีพระพุทธศักราช ๑๗๘๒)