> พระราชประวัติ 
 > พระราชบิดาแห่งอักษรไทย
    .... แบบหนังสือไทย 
    .... กำเนิดแบบอักษรไทย 
    .... ทรงเห็นการณ์ไกล 
    .... วรรณคดีอันทรงคุณค่า 
    .... เรื่องราวในวรรณคดี 
 > พระเกียรติคุณแผ่ไพศาล 
 > ธรรมะในศิลาจารึก 
 > ปกิณกะ
 > สัตยาธิษฐาน 

 > บรรณานุกรม 
 > คณะผู้จัดทำ 

 > หน้าแรก 

          แม้ว่าในขณะนั้นพ่อขุนรามคำแหงมหาราชจะทรงมีพระราชกรณียกิจใหญ่หลวงในการรวมไทยให้เป็นปึกแผ่นมั่นคงก็ตาม แต่พระองค์ก็มิได้ทรงทอดทิ้งในเรื่องของภาษาไทย หากจะพิจารณาอีกนัยหนึ่ง การที่พระองค์ทรงเป็นผู้ริเริ่มและจารึกเรื่องราวต่างๆ ลงหลักศิลาด้วยแบบอักษรไทยที่พระองค์ทรงคิดค้นปรับปรุงขึ้นเองนี้ นับว่าพระองค์ทรงเป็นผู้เห็นการณ์ไกลยิ่ง  กล่าวคือ 

• เป็นการแสดงให้ชนชาติอื่นๆ เห็นว่าคนไทยนั้นมีความสามารถ มีแบบอักษรภาษาใช้เป็นของตนเอง มีวัฒนธรรมอันรุ่งเรือง ดีงาม 
• ทำให้ประเทศในละแวกใกล้เคียง นำเป็นแบบอย่างในการศึกษา ดังที่ได้พบศิลาจารึกหลักอื่นๆ ที่มีแบบอักษรดัดแปลงไปจากแบบอักษรไทยที่พระองค์ทรงคิดค้นขึ้น เมื่อแต่ละประเทศใกล้เคียงมีการใช้ภาษาที่คล้ายกัน จะเป็นประโยชน์ในด้านของการสื่อสารเพื่อเจริญสัมพันธไมตรีได้ง่าย 
• ชาวบ้านสามารถทำ หรือลอกเลียนเรื่องราวในหลักศิลาได้ไม่ยาก เพราะเพียงนำสีมาชโลมหลักศิลา และนำผ้ามาพันโดยรอบ ค่อยๆ กดลงไป ก็จะได้ลายที่เป็นเรื่องราวในหลักศิลา ที่สามารถพกพาหรือ นำไปเผยแพร่ต่อไปได้ง่าย 
• ทำให้เกิด "การเอาเป็นเยี่ยงอย่าง" ในการจารึกเรื่องราวลงบนแผ่นศิลาของคนรุ่นต่อๆ มา  ทั้งนี้ สังเกตจากการพบศิลาจารึกอื่นๆ ที่มีลักษณะของการบันทึกในลักษณะคล้ายกับกิตติกรรมประกาศ เล่าเรื่องราวเหตุการณ์อันเป็นเหตุการณ์สำคัญที่ผู้บันทึกประทับใจ หรือให้ความสนใจ อาจจะเนื่องในโอกาสการเฉลิมฉลองหรือการสดุดี เช่นจารึกหลักที่ ๔๕ ที่พบหลังวิหารสูง วัดมหาธาตุ มีเนื้อความโดยย่อ ^(๑) เป็นเรื่องราวการทำสัตย์สาบานต่อกันของเจ้านายสุโขทัย เป็นต้น 
• เพราะหลักศิลาสามารถคงสภาพอยู่ได้นานกว่าวัสดุประเภทอื่นที่คาดว่าจะใช้เขียนกันในขณะนั้น เช่น ใบลาน หรือสมุดข่อย หรือผ้า เป็นต้น   ความคงทนของหลักศิลาจะทำให้มีความได้เปรียบ ทำให้อนุชนรุ่นหลังได้รับทราบเรื่องราวในสมัยนั้น ได้นำมาเป็นแบบอย่างในการศึกษาเล่าเรียน