นิทานที่เล่าเรื่องหนึ่งอาจใช้เวลาถึง 7 คืน ค่าน้ำชาถ้วยละ 25 เฟิน คนดื่มน้ำชาถ้วยหนึ่งจางหย่งกุ้ยจะได้ 10 เฟิน แต่ละคืนแกได้ราว 2 หยวนจีน วันไหนที่แกมาเล่านิทาน ผู้คนที่ชอบฟังนิทานของแกก็จะมานั่งฟังกันเต็มร้าน แต่ร้านน้ำชาหลายๆ ร้านในนครเฉิงตู รู้สึกว่าลูกค้าจ่าย 25 เฟินแล้วนั่งอยู่ตั้งครึ่งคืน เจ้าของร้านได้ไม่คุ้มเสีย พวกเขาพากันดัดแปลงร้านน้ำชาเป็นโรงบิลเลียด ร้านน้ำชาถูกรื้อไปไม่น้อย จากบ้านไม้เตี้ยๆ แบบเก่ากลายเป็นตึก การเล่านิทานอันมีมาแต่โบราณอาจจะค่อยๆ สูญหายไปท่ามกลางกระแสที่มีการรื้อบ้านเก่าสร้างบ้านใหม่

ก็หวังว่า ศิลปวัฒนธรรมในร้านน้ำชายังคงมีชิวิตกชีวาอยู่เช่นเดิม ไม่เพียงแต่ในหอกลอง ที่โด่งดังที่สุด อีกแห่งหนึ่งอยู่ในสวนสาธารณะ ประชาชนในใจกลางนครเฉิงตู มีร้านน้ำชากลางแจ้งร้านหนึ่งจุคนได้ 200-300 คน ลูกค้านั่งเก้าอี้ไม้ไผ่ล้อมรอบโต็ะหิน มีพนักงานเสริฟน้ำชาอย่างกระฉับกระเฉง เวลาดื่มชาหอมมะลิต้องใช้ถ้วยมีฝาเพื่อรักษาความร้อนและเวลาดื่มก็ปิดฝาถ้วยไว้ เพื่อไม่ให้กากเข้าปาก(ดังรูปตัวอย่าง)