|
บทชัยปริตร (
มหากรุณิโก )
|
|
|
- มะหาการุณิโก นาโถ
ปูเรตวา ปาระมี สัพพา ปัตโต
|
หิตายะ สัพพะปาณินัง
สัมโพธิมุตตะมัง,
|
|
พระพุทธเจ้าเป็นผู้เป็นที่พึ่งของสัตว์
ทรงประกอบแล้วด้วยพระมหากรุณา
บำเพ็ญบารมีทั้งหลายทั้งปวงให้เต็ม
เพื่อประโยชน์เกื้อกูลแก่สรรพสัตว์ทั้งหลาย
เป็นผู้ถึงความตรัสรู้ชอบอันสูงสุด,
|
|
|
โหตุ เต ชะยะมังคะลังฯ
|
|
ด้วยการกล่าวคำสัตย์จริงนี้ ขอชัยมงคลจงมีแก่ท่านเถิด ฯ
|
- ชะยันโต โพธิยา มูเล
เอวัง ตวัง วิชะโย โหหิ
อะปะราชิตะปัลลังเก
อะภิเสเก สัพพะพุทธานัง
|
สักยานัง นันทิวัฑฒะโน
ชะยัสสุ ชะยะมังคะเล
สีเส ปะฐะวิโปกขะเร
อัคคัปปัตโต ปะโมทะติ,
|
|
ขอท่านจงมีชัยชนะในมงคลพิธี
เหมือนพระจอมมุนีทรงชนะมารที่โคนต้นโพธิ์ แล้วถึงความเป็นผู้เลิศในสรรพพุทธาภิเษก ทรงบันเทิงพระทัยอยู่บนบัลลังก์ที่มารไม่อาจจะผจญได้
เป็นจอมมหาปฐพี
ทรงเพิ่มพูนความดี แก่เหล่าประยูรญาติศากยวงศ์ฉะนั้น เทอญ,
|
|
|
สุปะภาตัง สุหุฏฐิตัง,
|
|
เวลาที่บุคคลและสัตว์ประพฤติดีประพฤติชอบ ชื่อว่าฤกษ์ดี มงคลดี สว่างดี รุ่งแจ้งดี,
|
|
|
สุยิฏฐัง พรัหมะจาริสุ,
|
|
และขณะดี ครู่ยามดี ชื่อว่าบูชาดีแล้วในผู้ประพฤติอย่างประเสริฐทั้งหลาย,
|
|
|
วาจากัมมัง ปะทักขิณัง,
|
|
กายกรรมอันเป็นมงคลสูงสุด วจีกรรมอันเป็นมงคลสูงสุด,
(๑)
|
|
|
ปะณิธี เต ปะทักขิณา,
|
|
มโนกรรมอันเป็นมงคลสูงสุด
ความปรารถนาอันตั้งไว้เพื่อสิ่งอันเป็นมงคลสูงสุด,
|
|
|
ละภันตัตเถ ปะทักขิเณฯ
|
|
บุคคลและสัตว์ทั้งหลาย ทำกรรมอันเป็นมงคลสูงสุด ย่อมได้ประโยชน์ทั้งหลายอันเป็นมงคลสูงสุดแล ฯ
|
|
|
รักขันตุ สัพพะเทวะตา,
|
|
ขอให้ทุกสิ่งอันเป็นมงคลทั้งปวง จงมีแก่ท่าน ขอเทวดาทั้งหลายทั้งปวง
จงปกปักรักษาท่าน,
|
|
|
สะทา โสตถี ภะวันตุ เตฯ
|
|
ด้วยอานุภาพแห่งพระพุทธเจ้า ขอความสวัสดีจงทีแก่ท่าน ตลอดกาล
ทุกเมื่อเถิด ฯ
|
|
|
รักขันตุ สัพพะเทวะตา,
|
|
ขอให้ทุกสิ่งอันเป็นมงคลทั้งปวง จงมีแก่ท่าน ขอเทวดาทั้งหลายทั้งปวง
จงปกปักรักษาท่าน,
|
|
|
สะทา โสตถี ภะวันตุ เตฯ
|
|
ด้วยอานุภาพแห่งพระธรรม ขอความสวัสดีจงทีแก่ท่าน ตลอดกาล
ทุกเมื่อเถิด ฯ
|
|
|
รักขันตุ สัพพะเทวะตา,
|
|
ขอให้ทุกสิ่งอันเป็นมงคลทั้งปวง จงมีแก่ท่าน ขอเทวดาทั้งหลายทั้งปวง
จงปกปักรักษาท่าน,
|
|
|
สะทา โสตถี ภะวันตุ เตฯ
|
|
ด้วยอานุภาพแห่งพระสงฆ์ ขอความสวัสดีจงทีแก่ท่าน ตลอดกาล
ทุกเมื่อเถิด ฯ
|
|
หมายเหตุ (๑)
พวกพราหมณ์เขาถือว่า การประทักษิณคือการเดินเวียนขวารอบสิ่งศักดิ์สิทธิ์และบุลคลที่ตนเคารพนั้น เป็นการให้เกียรติและเป็นการเคารพสูงสุด เป็นมงคลสูงสุด เพราะฉะนั้น บาลีที่แสดงไว้ว่า กายกรรม
วจีกรรม มโนกรรม ความปรารถนาและการที่กระทำกรรมทั้งหลาย
เป็นประทักษิณอันเป็นส่วนเบื้องขวาหรือเวียนขวานั้น
จึงหมายถึงการทำการพูดการคิดที่เป็นมงคล และผลที่ได้รับก็เป็นประทักษิณ
อันเป็นส่วนเบื้องขวาหรือเวียนขวา ก็หมายถึงได้รับผลที่เป็นมงคลอันสูงสุดนั่นแล ฯ
|
|
|